De inwerkingtreding van de nieuwe wet (WWZ) brengt ook minder bekende wijzigingen van het arbeidsrecht met zich mee.

In het recht gelden vaak termijnen waarbinnen een bepaald recht geldend moet worden gemaakt. Ook het arbeidsrecht kent vervaltermijnen. Sinds de wijziging van de wet is er een groot aantal wijzigingen aangebracht in de tijd waarbinnen bepaalde verzoeken moeten zijn ingediend.

Stel je wordt op staande voet ontslagen, dan is het van belang om snel te handelen. Vroeger was het mogelijk om via een briefje de nietigheid van een onterecht gegeven ontslag op staande voet in te roepen, vervolgens was er voldoende tijd om dat ontslag bij de rechter aan te vechten. Nu moet de werknemer binnen twee maanden een verzoekschrift indienen bij de kantonrechter.

De nieuwe ontslagvergoeding, transitievergoeding, is in de regel verschuldigd na een ontslag van een werknemer met een dienstverband van minimaal twee jaar. Als een werknemer echter nalaat om tijdig zijn recht te halen, er moet binnen drie maanden na ontslag een procedure door de werknemer worden opgestart, kan hij naar deze vergoeding fluiten.

De schadevergoeding die een werkgever verschuldigd is bij het niet tijdig schriftelijk aanzeggen van de beëindiging van een arbeidsovereenkomst met een minimale duur van zes maanden moet binnen twee maanden bij een rechter worden verzocht.

Deze termijnen zijn in principe fataal, dat betekent dat de werknemer na deze termijn zijn recht niet meer kan halen en dus met lege handen staat, werkgevers zullen hier wellicht handig gebruik van maken.